Η σπουδαιότητα του Παιχνιδιού στη ζωή ενός παιδιού

*Η Έλενα είναι θετρολόγος και εμψυχώτρια απο το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου Σχολή Καλών Τεχνών - Τμήμα Θεατρικών Σπουδών και κάτοχος Μεταπτυχιακού τίτλου απο το Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου στο Θέατρο στην εκπαίδευση

Σήμερα οι άνθρωποι «επικοινωνούμε» με μια πληθώρα μέσων επικοινωνίας: Τον γραπτό κυρίως λόγο, την εικόνα, τις λέξεις, τα «σλόγκαν»,( τύπου LOL),τα συνθήματα.

Δυσκολευόμαστε όμως να επικοινωνήσουμε με τα αισθήματά μας. Να τα εκδηλώσουμε. Αυτά στον κόσμο των ενηλίκων.

Τα παιδιά όμως γιατί; Γιατί από τόσο νωρίς ν’ αποκεντρώνεται ο συναισθηματικός παράγοντας, γιατί πια τόση νοησιαρχία. Ποιες ευκαιρίες παρέχουμε σήμερα στα παιδιά, για να εκφράσουν αυτό που πραγματικά σκέφτονται και αισθάνονται;

Συλλογιστήκατε ποτέ ότι οι δικοί μας φόβοι έχουν επισκιάσει και διαφθείρει την παιδική ηλικία των παιδιών μας. Πως με την συνεχόμενη καχύποπτη συμπεριφορά μας, τον περιορισμένο μας χρόνο και την υπερ- πρωστατευτικότητα στερούμε ανυπολόγιστα το πιο σπουδαίο πράγμα στα παιδιά μας, το παιχνίδι. Το παιχνίδι στις αλάνες, στα πάρκα, στη γειτονιά ακόμη και στα σχολεία. Τα κινητά τηλέφωνα έχουν γίνει οι καλύτεροι φίλοι των παιδιών και τα tablet οι παρέες τους. Με αυτά δημιουργούν, με αυτά επικοινωνούν και με αυτά μοιράζονται τις πιο σπουδαίες στιγμές της ζωής τους. Με αποτέλεσμα να μην επικοινωνούν ουσιαστικά, να μην μαθαίνουν να μοιράζονται, να εκφράζονται, να μην μαθαίνουν να προσφέρουν, να λειτουργούν ομαδικά, ακόμη και να αναπτύσσουν τις κινησιολογικές τους ικανότητες.

Το παιχνίδι είναι ο μοναδικός τρόπος που αβίαστα μαθαίνει στα παιδιά να συντονίζουν τις κινήσεις τους, να ελέγχουν το σώμα τους. Με το παιχνίδι τα παιδιά υποδύονται ρόλους και μέσα από αυτούς παρατηρούν τον κόσμο των μεγάλων. Ωστόσο, η σπουδαιότητα του παιχνιδιού έγκειται στην αθώα τους ματιά και το γεγονός ότι σε συνεργασία με τους φίλους τους παρατηρούν το νόμισμα και από τις δύο πλευρές και προτείνουν πρακτικές λύσεις στα προβλήματα που συναντούν.

Το παιδί παίζοντας αφυπνίζει τη δημιουργικότητα, τις κοινωνικές, τις επικοινωνιακές τους δεξιότητες, αλλά δίνει επίσης και την ευκαιρία στο παιδί να αντιμετωπίζει δύσκολες καταστάσεις. Στο παιχνίδι τα παιδιά αναμετρούνται με τον κίνδυνο, είτε τον σωματικό, είτε τον ψυχολογικό. Ας μην ξεχνάμε πως χρειάζονται ένα μίνιμουμ ρίσκου προκειμένου να αντιλαμβάνονται τα όριά τους και να οδηγούνται σε αυτονόμηση. Το ρίσκο αυτό, αποτελεί βασικό στοιχείο στο παιχνίδι και η επιτυχής αναμέτρηση μαζί του οδηγεί στην απαραίτητη συνθήκη για την ωρίμανση του ψυχισμού τους και καλλιεργεί επίσης την ψυχική τους ανθεκτικότητα.

Ναι, τα πράγματα έχουν αλλάξει η τεχνολογία, η καταναλωτική μανία, η δίψα για χρήμα και για έναν κορυφαίο επαγγελματικό προσανατολισμό έχουν προσδώσει έναν σκληρό και απρόσωπο χαρακτήρα στην κοινωνία μας και έχουν φυσικά αύξηση την νεανική παραβατικότητα, αλλά με τόσες προφυλάξεις κινδυνεύουμε να κάνουμε παιδιά φοβικά και ανεύθυνα.

Η παιδική ηλικία είναι η πιο καθοριστική περίοδος της ζωής μας και αν θέλουμε να είμαστε δημιουργικά ζωντανοί, δυναμικοί και κοινωνικοί θα πρέπει να κρατήσουμε τα θετικά της παιδικής ηλικίας όπως την έκπληξη, τη χαρά, τον ενθουσιασμό, την φιλία την ακόρεστη περιέργεια να ανακαλύψουμε τον κόσμο …

Το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε στην παιδική ηλικία είναι να δημιουργούμε χρυσά κλουβιά με εκατοντάδες ηλεκτρονικά παιχνίδια και συσκευές.Nα επιβάλουμε στα παιδιά ό,τι θέλουν οι ενήλικες, ησυχία στο σπίτι, περιορισμό στο δωμάτιο τους μην τυχόν και κτυπήσουν και φυσικά ένα «ασφαλές περιβάλλον» από χίλιους άλλους κινδύνους.

Οπότε αυτό καλό θα είναι να το αφήσουμε στην άκρη, και να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, όντας πια ενήλικες.